Το θέμα αυτό το αφήσαμε τελευταίο γιατί είναι και το ουσιαστικότερο μέλημα του ασθενούς. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πολυπαραγοντική, αλλά κατά κανόνα εμφανίζεται μετά από έντονο στρες ψυχικό, οικογενειακό, κοινωνικό, επαγγελματικό κλπ. Από την πρώτη μέρα που θα τεθεί η αγωγή και όσο διαρκέσει η συνεργασία θεραπευτή - ασθενούς η διαχείριση του στρες πρέπει να είναι ένα από τα κύρια μελήματα και των δύο πλευρών. Ούτε ο ασθενής να το υποτιμά, ούτε ο γιατρός να αποφεύγει να το συζητά έστω και αν η αφορμή θεωρείται ελάχιστης σημασίας. Έχουμε άπειρα παραδείγματα ασθενών που έφτασαν στην παράλυση μετά από συγκινησιακή φόρτιση π.χ. θάνατος συγγενούς, δραματική ταινία κλπ ή ακόμη από το στρες μιας απόλαυσης π.χ. νυχτερινό μπάνιο το καλοκαίρι. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να αφήνει ελεύθερη τη φαντασία του να εντοπίζει τι τον ταράζει και να το συζητά.
|
Εικ. Το έντονο στρες παίζει ένα καταλυτικό ρόλο στην εμφάνιση, αλλά και εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
|
