ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με σιγουριά η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μετά τον καρκίνο και το έμφραγμα η πιο πολυσυζητημένη ασθένεια. Τα τελευταία εκατό χρόνια αποτελεί ένα από τα κύρια θέματα της νευρολογίας σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Χιλιάδες εργατοώρες έχουνε ξοδευτεί από όλους τους μεγάλους και επώνυμους νευρολόγους όλων των εθνικοτήτων για τα αίτια και τη θεραπεία της ασθένειας αυτής. Παρόλα αυτά, αίτιο και θεραπεία παραμένουν ακόμη στο σκοτάδι. Κατά καιρούς πάντοτε κάποιος φιλόδοξος ιατρός αναφέρει ένα νέο διαγνωστικό μονοπάτι για την πλήρη εξήγηση της αιτιολογίας της αρρώστιας. Επίσης, με την ίδια συχνότητα πλέον σε βαθμό μηνών ανακοινώνεται και ένα καινούργιο φάρμακο ή θεραπεία. Βέβαια, ασθενής και θεραπευτές τα έχουν συνηθίσει αυτά και τα αντιμετωπίζουν με μεγάλο σκεπτικισμό. Περιορίζονται τελευταία στη διασταύρωση εμπειριών και πληροφοριών έχοντας την αγωνία απλώς μην χάσουν καμία σπουδαία είδηση. Το φυλλαδιάκι αυτό επειδή γράφεται για αυτούς τους ανθρώπους δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες μέσα σε ένα πραγματικό πλαίσιο προκειμένου οι αναγνώστες του να πάρουν μια συγκεκριμένη βοήθεια. Η πείρα έχει δείξει ότι η γενική αντιμετώπιση που χαρακτηρίζει τώρα τη θεραπεία της σκλήρυνσης, δηλαδή, ο βομβαρδισμός με αγνώστου δραστικότητας φάρμακα σε αγνώστου λειτουργίας ασθένεια, δεν αποδίδει τίποτα.




Αν και αποτελεί την πιο κοινή νευρολογική ασθένεια στους νέους ενήλικες, μόλις στα μέσα του 19ου αιώνα περιγράφηκε για πρώτη φορά σαν μια κλινική και παθολογική οντότητα από τους Carswell και Charcot (1868).